Kıyı oltası

Özellikle kıyıdan çipura avlamak için
olta şeması

Ağustos,Eylül,Ekim ayları arası 1-2 kulaçlara  kadar çipuranın kıyıya yaklaştığı mevsimlerdir.Yem olarak Çipura için Madya,yengeç,kayalara yapışık olarak yaşamını sürdüren kaya midyesi kıyıdan çipura için en popüler yem olarak kullanılabilir.Bu yemlerin dışında mamun,sülünes,teke gibi yemler de kullanılsa da küçük balıklar tarafından atar atmaz tırtıklanıp iğneden çıkarılacağı için çipura yakalama şansınız azalacaktır.

Dip sürtmesi

Kefal balığı Avcılığı

+ Büyük Halini Görmek İçin Resme Tıklayınız

Avlanması

Bu balığın yemlenmesi, hem de yakalanması amacını güder. Piyasada satılan 2 m kadar çapında mantar yada poliüretandan yapılan ortasından tel geçirilerek halka yapılmış şamandıralar kullanılır. Halkanın birine beden bağlamak amacıyla Misinaya iğne bağlama kısmında gösterildiği gibi yapılır. Takım hazırlandıktan sonra ekmeğin kabuk kısmından şamandıranın boyu kadar etrafını saracak büyüklükte kesilerek şamandıranın etrafına sarılır. Alttan sarkan iğneli kösteğin en sonundaki iğneden tutularak ekmeğin üzerinden dolanarak sarılıp son iğne şamandıraya sıkıca saplanır. Ekmeğin dağılmaması için takımı çevirerek değil savurarak atmak gerekir.

+ Büyük Halini Görmek İçin Resme Tıklayınız

Deniz çırpıntılı yada akıntılıysa bedene kurşun takılarak sürüklenmemesi sağlanmalıdır. Kurşun ile mantar arasındaki mesafe takımın kullanılacağı derinlikten 50 cm kadar fazla olmalıdır. Bunu ayarlamak için takımı yemlemeden atarak su derinliği ölçülüp sonra yemlemek gerekir. Biraz daha ustalaştıktan sonra kurşun ile mantar arasına birkaç tane daha iğne bağlanarak dip ve orta sularda gezen balıklarında yakalanma şansı arttırılır. Aynı zamanda dip ve orta sularda gezen balığın bu yemleri takip ederek su yüzünde bulunan esas olta kısmına yönelmesini sağlamış oluruz. Kullanılan kurşun ağırlığı sürüklenmeyi önleyecek ağırlıkta seçilmelidir.

Uzunolta

Yelken

Direk:Yelken bezimizin durmasını sağlayan ve onu destekleyen birimdir.Eskiden ahşap olan direklerin yerini günümüzde alüminyum hatta karbon bileşimler almıştır. 
Ana Yelken:Eğer yelkenli teknemizde 2 yada 3 yelken varsa bunların en büyüğüne veya bumbaya bağlı olanına ana yelken deriz.
Çıta Yerleri:Yelkenimizin arka kısmına şekil vermek için yelkenin arka kısmına çıtalar takılır.Bu çatılar sayesinde yelkenimize istediğimiz trimi verebiliriz.
İskota:Ana yelkenin rüzgarla yaptığı açıyı ayarlamamızı sağlar.İskotayı çekerek veya bırakarak tekneye yön verebiliriz.
Bumba:Ana direğe bağlı ve yelkeni alttan tutan bir parçadır.Yelkenli teknin direk gibi önemli bir ekipmanıdır.Özellikle sert havada,kavança atarken çok hızlı hakeret kabiliyeti olduğu için dikkat edilmelidir.
Pala:Dümenin suya giren ve tekneye yön vermemizi sağlayan parçadır.
Salma:Yelkenli tekneye yelken dememiz için gerekli olan en önemli parça da sayılabilinir.Yelkenli teknenin su içinde ağırlık merkezini dengeler ve teknemizin yana kaymasını önemli bir ölçüde engelleyerek,onun düz bir şekilde rotasına devam etmesini sağlar.Özellikle orsa seyrinin salma olmadan yapılması neredeyse imkansızdır.Günümüzde tekne tiplerine göre çok farklı salma şekilleri üretilmektedir.
Flok:Özellikle çift yelkenli teknelerde ana yelkenin önünde küçük bir yelken daha bulunur.Bu yelkene flok adı verilir.Bu yelkeninde kendine özgü iskotası bulunur ve flok iskotası denir.
Çarmık :Telleri:Çarmık telleri,direği tekneye bağlayan ve rüzgarın şiddetine göre çeşitli ayarları yapılan bir ekipmandır.genelde önde,yanlarda ve arkada bulunular.
Mandar:Direğin üst kısmına verilen addır.
Su Kapakları:Bazı küçük teknelerde içeri giren suyun dışarı atılmasını sağlayan bir kapakçıktır.Ama daha büyük yelkenli teknelerde bu işi sintine motorları yapar.

Oltayla kıyıdan kalamar avı

Kıyıdan kalamar avı

 Yukarıdaki şekilde görüldüğü gibi kendinden ağırlıklı sahte yem ileriye doğru atıp yavaş,yavaş çekilerek kalamarın oltaya atlaması sağlanır.

Ahtapot

Ahtapot paylaşan: teksin49

Kafadan bacaklılar sınıfından bir yumuşakça. Vücutları kısa ve yuvarlak yapıdadır. Bir çift gelişmiş gözleri vardır. Başının çevresinden 8 adet kol çıkar. Uzunlukları aynı olup, dipte kısa bir zarla birbirlerine bağlıdır. Her kolda iki sıra vantuz (yapışıcı safiha) bulunur. Yalnız “Eledone” cinsi ahtapotlarının kollarında tek sıra mevcuttur. Ahtapotlar gözleri ve beyinleri iyi gelişmiş, kabuksuz omurgasız hayvanlardır. Manto boşluklarında bulunan solungaçlarıyla solunum yaparlar. # Derin denizlerde kayalıklar arasındaki yarıklarda gizlenerek yaşarlar. Bütün denizlerde bulunmakla beraber, ılık sularda daha yaygındırlar. Boyları 2-3 santimetreden 10 metreye kadar değişik büyüklükte türleri vardır. Alaska’da yakalanan bir Pasifik ahtapotunun kol uzunluğu 10 metreye yaklaşmakta, ağırlığı 300 kg, gövdesinin çapı 46 cm gelmekteydi. Kol uzunluğu 3 m, çapı 22 cm olan bir ahtapotun ağırlığı 20 kg kadardır.